Czas

Spotykam ich w kolejce do kasy. Kupują dwa bilety ulgowe. Zastanawiam się, ile mają lat. Kobieta ma sporą bliznę na biodrze. Mężczyzna jest szczupły. Mimo, że ma swoje lata, jego ciało jest ładnie umięśnione. Moje ciało za każdym razem przeżywa krótki wstrząs, kiedy zanurzam się po szyję w wodzie. Spoglądam na zegarek. Czeka mnie czterdzieści pięć minut pływania żabką dyrektorką, jedynego wyuczonego przeze mnie stylu. Potem z przyjemnością biorę prysznic. Ciepły strumień wody miesza się z kremowym balsamem do kąpieli o zapachu miodu i mleka. Uhmmm mogłabym tak stać i stać, a czas ucieka. Suszę lub też staram się wysuszyć włosy, które rozsypują się jak wyschnięte siano. Okazuje się, że szafki z okryciami wierzchnimi mam w podobnej części obiektu jak spotkana przed kasą para. Czekaj, czekaj- mówi mężczyzna do swojego znajomego. Muszę coś zjeść. Uśmiecham się na te słowa, bo zaczynam również odczuwać głód. Szukam małego batonika ze śliwkami i zbożami. Mężczyzna patrzy na mnie z uśmiechem i mówi: jak się jest młodym, to się tego nie potrzebuje. To o mnie?- myślę sobie. Tyle, że dzisiaj nie czuję się młoda. Zasypałam się w swojej norze jak ten niedźwiedź i wychodzę jedynie z konieczności, bo muszę i powinnam, ale czy do końca chcę?!.... Wyciągam wreszcie moją Dobrą Kalorię z kieszeni płaszcza. Też mam- odzywam się. Do widzenia. Gram z Maluchem i D.P. w Piotrusia. Nauka przez zabawę. Czy rodzicielka też tak robiła?! Nie pamiętam. Wiem, że jak najwięcej chcę przekazać z tego, czego kiedyś sama się nauczyłam. Nauczyciel zabiera telefon Małemu, gdy ten pisze do taty sms-a. Buntuję się cała w środku. Uspokajam, kiedy okazuje się, że telefon odbierze osobiście na drugi dzień z sekretariatu. Wiesz co, chyba podziękuję twojemu nauczycielowi. Popatrz ile dzięki temu masz czasu na naukę. Mały jest innego zdania. Maluch pochlipuje w szatni. Nie chcę iść do przedszkola buuu. Najchętniej zabrałabym go do domu, ale nie jest mój. Musi nauczyć się żyć z całym światem, bo ja go przed nim nie uchronię.